Zo’n 120.000 euro aan zakelijke en privéschulden hield Youri Spijkers over aan een jarenlange gokverslaving. ‘Ik begrijp heel goed dat de gemeente het risico te groot vond om mijn eenmanszaak krediet te geven.’ Toch kwam er eind vorig jaar een saneringskrediet doordat het Waarborgfonds dat risico dekt. Nu heeft Spijkers de gokverslaving onder controle en kan zijn horecaonderneming weer vooruit.
Bijzonder aan de situatie van Spijkers is dat de schulden niet ontstaan doordat zijn bedrijf slecht liep. ‘Sinds 2004 werk ik in de horeca; de laatste 8 jaar in mijn eenmanszaak. Ik kook bij mensen aan huis, laat me inhuren door restaurants en cateraars en denk mee over menu’s en concepten. Ik heb altijd genoeg werk gehad. Alleen heb ik bijna 16 jaar last gehad van een gokverslaving. Het probleem met een verslaving is dat je het zelf in stand houdt en het niet wil zien. Tot ik in 2023 geen uitweg meer zag. Toen kwam ik tot het besef dat ik het zelf niet kon oplossen en hulp moest vragen.’
De knop omzetten
Het grootste obstakel voor Spijkers was om vrienden en familie over zijn verslaving en schulden te vertellen. Toch deed hij dat. En hij ging naar de huisarts voor een oplossing voor zijn gokprobleem en naar de gemeente Breda voor financiële hulp. ‘Ik wist al dat de gemeente helpt bij geldproblemen doordat ik tijdens COVID een TOZO-uitkering had. En ik was ook op internet gaan zoeken.’
Spijkers vond het moeilijk om aan de gemeente toe te geven dat hij verslaafd was. Hij was bang zijn bedrijf kwijt te raken. ‘Maar ze reageerden heel begripvol. Ik dacht dat ik de enige zou zijn. De gemeente vertelde dat er zich in heel Nederland maandelijks bijna 10.000 mensen zich melden met schulden door een verslaving, waaronder ook ondernemers. En dat er middelen zijn om het op te lossen. Maar ze zeiden ook dat mijn eenmanszaak het lastiger maakte. De gemeente is toch vooral ingericht op hulp bij privéschulden.’ Daarom verwees de gemeente hem door naar Philips | Stiels | Gielkens, gespecialiseerd in financiële hulp voor het mkb.
Alles op een rijtje
Binnen een maand had Spijkers een afspraak met Mark Gielkens. Het kostte niet veel tijd om samen de situatie in kaart te brengen. ‘Ik wist precies welke schulden ik had: vooral bij de Belastingdienst, maar ook privéschulden en wat zakelijke leningen. Ook mijn kosten en andere financiële gegevens had ik goed bijgehouden. Ik kon laten zien dat mijn bedrijf levensvatbaar was. De eerste stap was de aanvraag van een Bbz-krediet. Daarvoor moest ik heel veel formulieren invullen en informatie geven.’
De aanvraag werd afgewezen. ‘Ik begrijp heel goed dat de gemeente het risico te groot vond. Dat ik terug zou vallen in de verslaving of dat ik niet meer zou kunnen afbetalen’, zegt Spijkers. ‘Toen vertelde Mark over een pilot van het Waarborgfonds. Dat dekt het risico af voor de gemeente, waardoor ze het wel aandurven om een saneringskrediet te geven.’
Iedereen akkoord
Dat bleek ook te kloppen. De gemeente besloot in april 2024 het saneringskrediet toe te kennen als alle schuldeisers akkoord zouden gaan. ‘Mark heeft die allemaal aangeschreven. Er waren er een paar die in eerste instantie niet wilden meewerken. Maar die gingen alsnog akkoord toen ik het eerlijke verhaal over mijn situatie had verteld. In november 2024 is de sanering helemaal rond gekomen. Dus het hele traject heeft een jaar geduurd. Vrij snel, want schuldhulp aan ondernemers kan ook jaren duren.’
Nieuwe start, mét bedrijf en al
Spijkers is heel blij dat hij dankzij het Waarborgfonds toch een saneringskrediet kreeg. ‘Ik zou niet weten hoe ik zelf 120.000 euro terug had moeten betalen. Ik ben een half jaar onderweg met aflossen. Dus over een jaar maak ik een nieuwe start met mijn bedrijf. Want gek genoeg heeft dat nooit onder mijn problemen geleden. Ik vind mijn werk nog steeds het leukste wat er is.
Met zijn ervaring probeert Spijkers nu andere mensen met een verslaving te helpen, en ook andere ondernemers met schulden. ‘Ik raad ze aan om bij financiële problemen meteen naar de gemeente te gaan.’
‘Als je verslaafd bent aan gokken, gebruik je daar al het geld voor waar je aan kunt komen. In mijn geval vooral het geld dat ik aan de Belastingdienst moest betalen. Het was een soort ontsnapping aan de realiteit. Ik was vaak laat thuis, en wist dan niet wat te doen. Als ik aan het werk ben, zijn mijn vrienden vaak vrij en omgekeerd. Ik had nog wat energie van de dag over. Dat zijn allemaal factoren die de verslaving in stand hielden.
Een verslaving heb je voor altijd. Als die sneeuwbal gaat rollen, is het heel lastig om tot stilstand te komen. Maar sinds 2 jaar heb ik het onder controle gekregen. Als ik niet had geweten dat ik bij de gemeente terechtkon voor financiële hulp was dat nooit gelukt.’
Meer lezen